Waarom dromen ervoor zorgen dat je in een valkuil terecht komt.
Ik ben altijd een dromer geweest
Door het recente over-lijden van mijn vader besef ik me des te meer hoe belangrijk het is om alles uit het leven te halen. Niet dat mijn vader niet gelukkig was, integendeel hij genoot tot het laatst aan toe. Maar door zo dicht zijn einde mee te maken besef ik me weer extra hoe kort ons leven op deze aarde eigenlijk is.
Met je dromen volgen bedoel ik niet helemaal los gaan en maar wat doen. Ik bedoel datgene doen waar je vaker over fantaseert, naar verlangt en wat altijd weer terug komt in je gedachten.
Heb jij een droom? Misschien wil je reizen naar zonnige stranden, yogaretraites volgen op spirituele plekken of the big five spotten in Afrika? Of misschien zijn je dromer ingrijpender en denk je al heel lang over een (nieuwe) relatie, een andere baan of voor jezelf beginnen?
Als ik vraag naar de dromen van mijn cliënten hoor ik vaak: ‘Loes, ik zou het niet weten.’ Daar neem ik geen genoegen mee. Ik weet dat iederéén dromen heeft maar vaak stoppen we ze weg met de gedachte ‘dat kan tóch niet’ of ‘het is niet realistisch’.
Hoe komt dat dat we niet durven dromen?
We stoppen onze dromen weg omdat we er teveel over nadenken. Door al dat nadenken belanden we uiteindelijk in de ‘hoe’ valkuil. De ‘hoe’ valkuil zorgt ervoor dat we alles al uitgedokterd willem hebben voordat we überhaupt beginnen aan iets nieuws. We willen zeker weten dat onze droom gaat slagen.
En daar gaat het mis. Want die gedachte geeft een enorme druk en spanning. Bezwaren en negatieve overtuigingen zoals ‘ik kan het toch niet’, ‘ik heb geen geld’, ‘ik heb niet de juiste opleiding’ krijgen de overhand. Die negatieve stem in je hoofd praat eindeloos door en vertelt jou allemaal dingen die jou van je dromen afhouden.
Ik snap het als geen ander. Ook ik was te onzeker om mijn bedrijf fulltime te starten en werkte er altijd naast. Ik baalde ervan en was inmiddels bijna 50. Wilde ik zo doorgaan? Op een dag stelde ik mezelf de vraag: ‘Als mijn leven morgen over is, waar zou ik dan spijt van hebben?’ Je begrijpt dat het antwoord kristalhelder was: dat ik mijn hart niet volgde. Ik besloot ter plekke om het wél te doen, mijn hart klopte in mijn keel. Ik regelde mijn ontslag en sprong een gat in de lucht. Ik was vrij, ik ging het nu echt doen, geen smoesjes meer!
Als ik terugkijk zie ik dat ik me al die jaren zorgen heb gemaakt voor niets. Vanaf dat ik fulltime mijn bedrijf startte was het inkomen nooit een probleem. Altijd had ik fijne opdrachten en genoeg cliënten. Waar ik zo bang voor was bleef uit, sterker nog, het ging elke maand beter en mijn bedrijf groeit tot op de dag van vandaag.
Hoe kan dat?
Ik geloof dat als je je hart volgt en datgene doet waar je echt geluk uit haalt het vanzelf goed gaat. Het universum wil dat je je hart volgt en reikt je liefdevol een hand toe elke keer als je het even moeilijk hebt. Met zachte hand wijst ze je de weg. Dromen doe je niet met je denken. Je doet het met je hart, je intuïtie, de innerlijke stem van je ziel die je toefluistert: dit is je weg.