Wat je van bamboe kan leren.
Ik kijk in de spiegel. Mijn haren zijn in natte slierten aan mijn voorhoofd geplakt. Mijn jas is kleddernat.
Het is begonnen. De herfst.
Aan de waslijn hangt mijn bikini. Was het echt zo kort geleden dat ik die nog aan had? Ik kan het bijna niet geloven.
Zomaar ineens slaat het om. Van de zalige uitbundige energie van de zomer gaan we naar de ingetogen energie van de herfst. Ik kijk naar mijn collega’s. We staan voor het raam. Samen zien we hoe het water uit de hemel stort en horen we hoe de ramen kraken door de wind.
Hoe kunnen we snel weer terug naar de zomer?
Terug naar die fijne zon die ons verwarmt, ontspant en opvrolijkt in deze onzekere tijden. Ook míjn lijf en leden varen wel bij warmte. Ik ben vrolijker, meer ontspannen en heb minder pijn in mijn soms zo gestresste nek en schouders. En toch. Als ik eenmaal door mijn weerstand heen ben kan ik de herfst omarmen. Maar het kost me moeite, net als andere overgangen in een mensenleven.
Neem nou de puberteit
Ik weet niet hoe de jouwe was, maar de mijne was een worsteling. Ik was boos, onhandelbaar en zette me af tegen alles en iedereen. Achteraf was die fase o zo nuttig: ik leerde grenzen opzoeken en daardoor leerde ik ze ook aangeven. Ik ontdekte mijn lijf en de liefde. Bovenal ontdekte ik de wereld zelf, het leven en alle mogelijkheden daarvan. Wie was ik geweest zonder die worstelingen van mijn puberteit?
En toen werd ik dertig
Met alle dilemma’s die daarbij horen. Welke kant ga ik op met mijn leven, een huur- of koophuis, wel of geen kind? Een andere baan of toch veilig blijven zitten in de baan die ik had? Feesten of lekker op de bank, want poeh, je moet al zo veel. De hoge eisen die ik aan mezelf stelde leverde me uiteindelijk een burnout op.
Achteraf was het een zegen. Ik kon zo niet meer doorgaan. Het overwinnen van de burnout, het loslaten van mijn perfectionisme, mezelf leren liefhebben en mezelf accepteren zoals ik ben. Dat was pas een grote overgang in mijn leven. Het kostte me bloed, zweet, hele dikke tranen, therapie en coaching, maar ook hier kwam ik beter uit.
En nu zit ik in de volgende overgang
Dé overgang. Hoe jong ik me ook voel, hoe fit ik ook ben, ik zit er middenin. Mijn fysieke vruchtbare jaren liggen achter me. Ben ik nu ineens oud, hoezo kan ik geen kinderen meer krijgen, begint nu het grote verval? Boos was ik, toen het begon. Ik wilde er niet aan.
Maar ook dit seizoen van mijn leven gleed ik langzaam in. Vanuit een nieuw ontstane berusting ontdekte ik hoeveel extra energie ik kreeg toen ik niet meer menstrueerde, wat een mentale helderheid er was en wat een gave nieuwe inzichten ik kreeg.
In welke overgang je ook zit:
Waar het om gaat is de acceptatie van datgene wat is. Stop met vechten tegen iets wat je toch niet kan veranderen. Wat je ook doet, na de zomer wordt het herfst. En na de herfst wordt het winter.
Veranderingen horen bij het leven. Als je de wijsheid van de natuur met al haar seizoenen en elementen omarmt, oefen je het leven zelf. Je hoeft alleen maar naar buiten te gaan en te kijken naar die oneindige cyclus. De blaadjes vallen, het wordt donker, we keren naar binnen, de zaadjes onder de grond verzamelen hun energie en dan ineens is het voorjaar.
Nieuw leven schiet uit de grond. Zo is het ook met jou, je vragen, je angsten, je twijfels en gedachten, ze komen en gaan. Leer meebewegen, als bamboe in de wind. Dan weet je: ook dit gaat weer voorbij.